خانه‌ای که برای احترام به نور و درختان منفجر شد!

امروز قرار است راجع به پروژه برجسته‌ای در مکزیک صحبت کنیم. خانه‌ای که ساختاری کاملا متفاوت با انواع ساختمان‌هایی دارد که همیشه دیده‌ایم و یا راجع به آن صحبت کرده‌ایم. ادامه مطلب را با چیدانه همراه باشید.

در مورد پروژه Bruma House

Fernanda Canales معماری است که پروژه Bruma House را در سال 2017 طراحی کرده است. این پروژه کهن الگوی خانه را زیر سوال می برد و فضاهای مختلف را در اطراف یک پاسیو مرکزی سازماندهی می کند. این راه حل طراحی به دلیل نیاز به احترام به هر درخت موجود در سایت و تامین نور خورشید در هر فضا در صبح و بعد از ظهر طراحی و اجرا شد. نتیجه این طراحی یک “خانه منفجر شده” است که در آن خانه از حجم‌های جدا شده‌ای تشکیل شده است که با توجه به نماها، جهت‌گیری‌ها و پوشش گیاهی موجود قرار گرفته اند.

ساختار خانه Bruma

این خانه از نه ساختمان مجزا از هم تشکیل شده است تا هر منطقه دارای حریم خصوصی باشد و در عین حال با فضاهای مختلف مرتبط باشد. ساختمان‌ها شامل آشپزخانه، اتاق غذاخوری، اتاق نشیمن، اتاق خواب اصلی و اتاق خواب بچه‌ها از طریق راهروهای سرپوشیده به هم متصل می‌شوند. ساختمان‌های دیگر؛ دو اتاق خواب مهمان، سرویس‌ها و گاراژ، سمت دیگر پاسیو مرکزی را شکل می‌دهند. هر فضا به این پاسیو راه دارد و به سمت مخالف باز می شود، که اجازه می‌دهد تا مناظر خصوصی و همچنین فضاهایی که کاملاً به چشم انداز باز می‌شوند ایجاد شود.

دو تا از ساختمان‌ها در پشت بام خود دارای تراس‌هایی هستند. یکی بر روی اتاق نشیمن و دیگری روی اتاق خواب مهمان ساخته شده است. این تراس‌ها اجازه می‌دهند تا مناظر باز گسترده‌ای ایجاد شود. بقیه ساختمان‌ها بالای پشت‌بام دارای باغ هستند.

همخوانی با توپوگرافی

هر ساختمان دارای ارتفاع متفاوتی است که با وضعیت توپوگرافی و سلسله مراتب فضایی آن مطابقت دارد. اتاق خواب اصلی در طبقه دوم، بالای اتاق خواب کودکان و بالای یک استودیو قرار دارد که به یک تراس خصوصی باز می شود. یک استودیو بزرگتر در بالای ناهارخوری قرار دارد و دسترسی مستقیم به یکی از تراس های پشت بام دارد که بالای اتاق نشیمن قرار دارد. یک پلکان بیرونی که در امتداد پاسیو اصلی قرار دارد به تراس دیگر پشت بام منتهی می شود که رو به کوه به سمت شرق است. این پروژه استقلال هر جلد را برجسته می کند، اما همچنین تعامل و توالی بین آنها را نشان می دهد.

از پنج متریال در سرتاسر خانه استفاده شده است: بتن سیاه، چوب، سنگ، فلز و شیشه. ارتباط بین فضای داخلی و خارجی و همچنین پیوند بین ساختمان‌های مختلف، تصویری یکپارچه را در ساختارهای مجزا ایجاد می‌کند. هر ساختمان با توپوگرافی همخوانی دارد و روی آن شکل می‌گیرد و باعث می‌شود که کل پروژه در چشم‌انداز ناپدید شود. رنگ سیاه و ناهمواری سنگ و مواد طبیعی، پروژه را به شکل بی نهایت جلوه می‌دهد.

ورودی ساختمان و اتصال حجم‌ها

ورودی خانه جایی است که بیشتر نمایان است. سپس یک مسیر نیمه پنهان طی می‌شود و ساختمان‌ها را به آرامی نمایش می‌دهد و در پاسیو مرکزی این منظر به اوج می‌رسد. راهروهایی که ساختمان‌های اصلی را به هم متصل می‌کنند هم به پاسیو و هم به منظره باز می‌شوند و اجازه می‌دهند مناظری را مشاهده کنید که در غیر این صورت از این نقطه قابل مشاهده نیستند. همانطور که پاسیو خود را به محیط اطراف می بندد، همچنین آنچه در پشت هر حجم محصور است را پیش بینی می کند و هر منطقه را شگفت انگیز می کند.