راهی که تبدیل به پارک شد

یکی از کارهایی که معماران منظر با فضاهای متروکه و فراموش شده انجام می‌دهند؛ طراحی آن برای حضور مردم و گردشگران است. پروژه‌ای که در این مطلب با آشنا می‌شویم، پارکی در آلزاس فرانسه است که در سال 2019 توسط گروه معماران Reiulf Ramstad Architects به شکل جدید طراحی شده است. این پارک در گذشته مسیر عبور قطار و محل فعالیت‌های معدن‌کاری بوده است.

 

پروژه‌ی le Chemin des Carrières مسیری به طول 11 کیلومتر است که پنج ایستگاه دارد. در هر ایستگاه آن المان‌های خاص و معناداری طراحی شده است که توجه و حواس افراد را به خود جلب می‌کند. این مسیر، مناسب برای دوچرخه‌سواری و پیاده روی افراد است. فضایی که در گذشته کاربری متفاوتی داشته امروز با نگاه مخاطبان مختلفی روبرو است.

پنج ایستگاه یا محله در مسیر این پروژه به نام‌های Rosheim، Boersch، Leonardsau، Ottrott و Saint-Nabor که هریک داستانی را روایت می‌کنند.

 

یک منظرگاه فلزی، داستانی از روشیم را روایت می‌کند. این غرفه که توسط دایره‌های در هم تنیده از فولاد کورتن ساخته شده است، شخصیتی هزارتویی دارد و با فضای داخلی مقعر و محدب نامنظم بازی می‌کند که بازدیدکنندگان آزادانه در آن پرسه می‌زنند. ریل‌های قطار در آن منطقه حفظ می‌شوند، نیمکت‌ها ساخته می‌شوند، و منافذی برای باز کردن یا بستن مجسمه به مناظر انتخابی مناظر اطراف ایجاد می‌شوند که امکان تماشا، نشستن – بازتاب و تفکر را فراهم می‌کند.

 

Boersch داستان آب را روایت می‌کند. رودخانه‌ای که از لحاظ تاریخی امکان ارتباط با جهان را فراهم می‌کند و از پاکیزگی واقعی یک مکان می‌گوید. این یک عنصر پویا در چشم انداز است که به سمت اقیانوس می رود. بستر رودخانه را بزرگ می‌کنیم و یک آمفی تئاتر فضای باز بزرگ برای دسترسی به آب می‌سازیم.

 

لئوناردسائو داستان این سرزمین را روایت می کند. پس از یک تونل سبز طولانی، دو صفحه بزرگ فولادی کورتن جلوه باز شدن انتهای راهرو جنگل را به چشم‌انداز باز تقویت می‌کنند، دروازه‌ای را تجسم می‌دهند و چشم‌اندازی را به سمت Mont St-Odile باز می‌کنند که ایده کشف را توسعه می‌دهد.

Ottrott داستان سفر را تعریف می‌کند. ایستگاه قطار سابق، توقف، تاریخ راه آهن را تحقق می‌بخشد و حضور میراث (تعادل، پل، جرثقیل، پمپ…) را برجسته می‌کند. در تار و پود ساختمان‌های مسکونی، مخزن که نماد آب است و گذرگاه های بتنی مسکن را به عناصر تاریخی و منظره متصل می‌کند.

 

سنت نابور داستان شانس را بیان می کند. این معادن که برای سال‌ها بسته بودند و روند «طبیعی‌سازی مجدد» در جریان است، نماد تسخیر مجدد پوشش گیاهی در یک سایت صنعتی سابق است. بر روی یکی از مرتفع‌ترین سکوهای ساخته شده توسط این دستگاه، مسافر شگفت‌انگیزترین اثر را کشف می‌کند: دماغه‌ای از فولاد کورتن که منظره وسیعی از دره Rosheim و دشت آلزاس ارائه می‌دهد. از این منظر با الهام از یک شبدر چهار برگ، بازدیدکننده از دیدن منظره چنین قلمرو زیبایی احساس خوش شانسی می کند.

منبع: archdaily